12 พฤศจิกายน 2556

วิชาการอบรมเลี้ยงดูเด็กปฐมวัยที่มีความต้องการพิเศษ EAED2209

เวลา  11.30 - 14.00 น.

เด็กที่มีความต้องการพิเศษ

ความหมาย

1.ทางการแพทย์  มักจะเรียกเด็กที่มีความต้องการพิเศษว่า “ เด็กพิการ ” sหมายถึง เด็กที่ผิดปกติ มีความบกพร่องสูญเสียสมรรถภาพทางสติปัญญา

2.ทางการศึกษา เด็กที่มีความต้องการพิเศษ หมายถึง เด็กที่มีความต้องการศึกษาเฉพาะของตัวเอง ซึ่งจำเป็นต้องจัดการศึกษาให้ต่างไปจากเด็กปกติ

ประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ  แบ่งได้ 2 กลุ่มใหญ่

1.เด็กที่มีลักษณะทางความสามารถสูง

2.เด็กที่มีลักษณะทางความบกพร่อง

กระทรวงศึกษาธิการได้แบ่งออก 9 ประเภท

1.           เด็กบกพร่องทางสติปัญญา

2.           เด็กบกพร่องทางการได้ยิน

3.           เด็กบกพร่องทางการเห็น

4.           เด็กบกพร่องทางร่างกายและสุขภาพ

5.           เด็กบกพร่องทางการพูดและภาษา

6.           เด็กบกพร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์

7.           เด็กบกพร่องทางการเรียนรู้

8.           เด็กออทิสติก

9.           เด็กพิการซ้อน

เด็กบกพร่องมางสติปัญญา  Children with Lntellectual Disadilities  หมายถึง เด็กที่มีระดับสติปัญญาหรือเชาว์ปัญญาต่ำกว่าเกณฑ์ มี 2 กลุ่ม คือ เด็กเรียนช้าและเด็กปัญญาอ่อน

เด็กเรียนช้า

•      สามารถเรียนในชั้นเรียนปกติได้

•      เด็กที่มีความสามารถในการเรียนล่าช้ากว่าเด็กปกติ

•      ขาดทักษะในการเรียนรู้

•      มีความบกพร่องทางสติปัญญาเพียงเล็กน้อย

•      มีระดับสติปัญญา (IQ)

สาเหตุของการเรียนช้า

ภายนอก

•      เศรษกิจของครอบครัว

•      การสร้างเสริมประสบการณ์ให้แก่เด็ก

•      สภาวะด้านอารมณ์ของคนในครอบครัว

ภายใน

•      พัฒนาการ

•      การเจ็บป่วย

เด็กปัญญาอ่อน

•      เด็กที่มีภาวะพัฒนาการหยุดชะงัก

•      แสดงลักษณะเฉพาะ คือ มีระดับสติปัญญาต่ำ

•      มีความสามรถในการเรียนรู้น้อย

•      มีความจำกัดทางด้านทักษะ

•      มีพัฒนาการทางกายล่าช้าไม่เหมาะสมกับวัย

•      มีความสารถกำจัดในการปรับตัวต่อสิ่งแวดล้อม

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางสติปัญญา

•      ไม่พูดหรือพูดได้ไม่สมวัย

•      ช่วงความสนใจสั้น  วอกแวก

•      ความคิดและอารมณ์ เปลี่ยนแปลงง่าย รอคอยไม่ได้

•      ทำงานช้า

•      รุนแรง ไม่มีเหตุผล

•      อวัยวะบางส่วนมีรูปร่างผิดปกติ

            เด็กบกพร่องทางการได้ยิน  หมายถึง  เด้กที่มีความบกพร่องหรือสูญเสียการได้ยินเป็นเหตุให้การรับฟังเสียงต่างๆได้ไม่ชัดเจนมี 2 ประเภท

1.เด็กหูตึง  หมายถึง  เด้กที่สูญเสียการได้ยิน แต่สามารถรับข้อมูลได้  เด็กหูตึงระดับน้อย ได้ยินระหว่าง 26-40 Db

•      จะมีปัญหาในการับฟังเสียงเบาๆ

2.เด็กหูตึงระดับปานกลาง ได้ยินระหว่าง 41-55  Db

•      เด็กจะมีปัญหาในการับฟังเสียงพูดคุยที่ดังในระดับปกติ

•      จะไม่ได้ยิน ได้ยินไม่ชัด จับใจความไม่ได้

•      มีปัญหาในการพูดเล็กน้อย

3.เด้กหูตึงระดับมาก ได้ยินระหว่าง 56-70  Db

•      เด็กจะมีปัญหาในการรับฟังและเข้าใจคำพูด

•      มีปัญหาในการรับฟังเสียงหลายเสียงพร้อมกัน

•      มีพัฒนาการทางภาษาและการพูดช้ากว่าปกติ

•      พูดไม่ชัด เสียงเพี้ยน บางนไม่พูด

4.เด้กหูตึงระดับรุนแรง

เด็กจะมีปัญหาในการรับฟัง

ได้ยินเฉพาะเสียงที่ดังใกล้หู

การพูดคุยต้องตะโกนหรือใช้เครื่องขยายเสียง

เด็กหูหนวก

•      เด็กที่สูญเสียการได้ยินมากถึงขนาดที่ทำให้หมดดอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยิน

•      ไม่เข้าใจหรือใช้ภาพูดได้

•      ระดับการได้ยินตั้งแต่ 91 Db ขึ้นไป

ลักษณะของเด็กที่บกพร่องทางการได้ยิน

•      ไม่ตอบสนองเสียงพูด เสียงดนตรี

•      ไม่พูด มักแสดงท่าทาง

•      พูดไม่ถูกหลักไวยากรณ์

•      พูดด้วยเสียงแปลก มักเปล่งเสียงสูง

เด็กบกพร่องทางการเห็น

•      เด็กที่มองไม่เห็นหรือพอเห็นแสง

•      มีความบกพร่องทางสายตา

•      สามารถเห็นได้ถึง 1/10 รองสายตาปกติ

เด็กตาบอด

•      เด็กที่ไม่สามารถมองเห็น

•      ต้องใช้ประสาทสัมผัสในการเรียนรู้

•      มีลานสายตาโดยเฉลี่ยอย่างสูงสุดกว้างไม่เกิน 30 องศา

เด็กตาบอดไม่สนิท

•      เด็กที่มีความยกพร่องทางสายตา

•      สามารถมองเห็นบ้างแต่ไม่เท่ากับเด็กปกติ

ลักษณะของเด็กบกพร่องทางการเห็น

•      เดินงุ่มง่าน ขนและสะดุดวัตถุ

•      มองเห็นสีผิดไปจากปกติ

•      มักบ่นว่าปวดศรีษะ คลื่นไส้ ตาลาย คันตา